— Je bent uitgeput.
— Nee, nee. Ik ben in orde.
— Lieg niet tegen me. Ik zie het in je ogen, in je gebaren, in de manier waarop je loopt.
Ik voel het in je korte adem, in je blussende blik, in je trillende stem.
Je bent uitgeput.
— Ik heb geen keus.
Ik moet alles dragen, alles beheren, alles innen.
Ik moet sterk zijn.
- Sterk?
Je verwart kracht met opoffering.
Wat je draagt buigt je ruggengraat,
vreet aan je botten,
zet je langzaam uit, zonder geluid.
— Ik kan niet alles laten vallen.
Ze rekenen op me.
Als ik stop, stort alles in.
— En jij?
Als je instort,
Wie zal je aflossen?
— Ik... Ik weet het niet, ik weet het niet.
Ik wil geen last zijn.
— Je hoeft niet alles alleen te dragen.
Je bent geen rots,
Je bent een vrouw.
— Maar als ik het niet doe, wie dan wel?
Als ik niet sterk ben, wie zal er dan sterk zijn?
— Wie heeft je geleerd dat hulp vragen een zwakte is?
Wie heeft je laten geloven dat uitputten een blijk van moed was?
— Ik heb geleerd sterk te zijn.
Hou vol.
Niet klagen.
— En tegen welke prijs?
Tegen welke prijs gaat je licht uit?
Tegen welke prijs vervagen je dromen?
— Ik wil niet teleurstellen.
Ik wil niet falen.
— Je faalt niet door te rusten.
Je faalt niet door iets neer te leggen wat niet van jou is.
Je faalt niet door ervoor te kiezen jezelf te redden.
— Maar als ik stop...
Als ik loslaat...
Als ik dit gewicht neerleg...
Wie ben ik dan?
— Jij bent jij.
Ik bedoel jij.
Zonder maskers, zonder de opgelegde rollen.
Je bent weer die vrije vrouw,
degene die kan dansen in de regen,
degene die niet wil behagen,
degene die niet alles hoeft te controleren om vrede te hebben.
— En als ik val?
— Dan sta je weer op.
Maar deze keer...
Je zult lichter zijn.
Omdat je alleen hebt gehouden wat echt van jou is.
— Ik ben bang om teleur te stellen.
Ik ben bang dat ik degenen verlies die het niet begrijpen.
— Raak ze dan kwijt.
Omdat degenen die jouw waarheid niet kunnen accepteren
hebben nooit echt van wie je bent gehouden.
— En als ik verdwaal?
— Het is alleen door je te verliezen
dat je jezelf terug kunt vinden.
Echt waar.
Helemaal.
Wild.
Libre.
— Wat als... En als ik dat niet kan?
— Dan zal ik er zijn.
Ik ben de vlam in jou die weigert te doven.
Ik ben de adem die je opstaat.
Ik ben die stem die fluistert:
Je bent veel sterker dan je denkt.
— Dus... Ik laat los.
Ik breng hem wel.
Ik adem.
— Eindelijk.
